Кога прв пат налетав на терминов, си помислив дека е некоја зафрканција. Ама испадна дека кокологијата е цело поле на истражување базирано на популарната психологија, па дури поткрепено со веродостојни книги.

Што е всушност кокологијата? Нормално не станува збор за некакво сериозно психолошко истражување, кое завршува со психосеанса. Кокологијата се занимава со проучувањето на “кокоро”, кое на јапонски значи “сознание” или “дух” и вака оддокативно предложува решение на некои прашања како: “Ако си представите дека сте пак дете, какви меурчиња од сапун ќе правите?” или “Каков пејзаж ќе си представите, ако небето над вас е баш сино-плаво?”. На крајот добивате краток опис на вашиот карактер во зависност од добиените одговори, размисли, цртежи и слично.

Секогаш бил покрај мене. И во добро и во лошо. Бил моја поддржка, помош и потпора. Никогаш не ми префрлил, не ме прекорил, секогаш се однесувал благонаклоно. Со љубов, со грижа, со многу трпение. И една искрена насмевка.

Постојано ми вели:,,смеј се…смеењето е лек за душата. Тоа е како океан. Секогаш го пронаоѓаш за пак да се нурнеш во неговите длабошини.” Е па сакам да се нурнам во тоа синило, и во длабочините да пронајдам дел од смеењето, доволно големо за мене и доволно мало да го нахрани светот.

Сакам со тој насмев да ја нахранам и мојата душа … и таа да порасне. Кога еден ден  мојот татко ќе го снема, со него ќе изчезне цела една библиотека. Ама до тогаш секоја година на овој ден, јас ќе му го честитам неговиот роденден.